Język Polski
English
Wprowadzenie do działania „wspólnie z innymi” i uczestnictwa jako podstawy wspólnoty w myśli Karola Wojtyły
Abstrakt
Koncepcja wspólnoty Karola Wojtyły jest często pomijaną częścią jego ogromnego dorobku pisarskiego. Podczas gdy wiele energii poświęca się jego etyce i teologii, niewiele uwagi zwraca się na to, jak definiował on sposób, w jaki osoby ludzkie wchodzą ze sobą w interakcje i budują wspólnoty i społeczeństwa, w których się znajdują. Kluczowe dla tej definicji wspólnoty są pojęcia „działania wspólnie z innymi” i „uczestnictwa”. Dla Wojtyły te dwa bardzo osobiste i subiektywne aspekty osoby ludzkiej służą zarówno jako podstawa, jak i sposób, w jaki wyłaniają się autentyczne ludzkie społeczności. Niniejszy artykuł przedstawia wprowadzenie do podstawy wspólnoty Wojtyły poprzez analizę „działania wspólnie z innymi” i „uczestnictwa”, umieszczając w ten sposób główny impuls do działań międzyludzkich ściśle w tradycji antropologii metafizycznej i personalizmu, które reprezentował sam Wojtyła. Czyniąc to, przedstawiono przegląd myśli Wojtyły oparty na jego najważniejszych dziełach filozoficznych dotyczących wspólnoty, w szczególności Osoba i czyn oraz Osoba: Podmiot i wspólnota, co posłużyło jako realistyczne tło filozoficzne dla późniejszej analizy zarówno osoby ludzkiej, jak i społeczności w ogóle.
Słowa kluczowe:
Jan Paweł II, Karol Wojtyła, społeczność, działanie wspólnie z innymi, uczestnictwo, antropologia metafizyczna, personalizmSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
