Artykuł analizuje recepcję muzyczno-liturgicznej reformy Soboru Watykańskiego II w diecezji opolskiej, zwracając szczególną uwagę na adaptację soborowych wytycznych w kontekście lokalnych uwarunkowań kulturowych i religijnych. Proces wdrażania reformy był złożony i obejmował zarówno oficjalne działania instytucji kościelnych, jak i oddolne inicjatywy twórców muzyki sakralnej. Kluczową rolę odegrali lokalni muzycy, kompozytorzy i pedagodzy, tacy jak Alfred Bączkowicz, Józef Chudalla czy ks. Grzegorz Poźniak, którzy swoim zaangażowaniem przyczynili się do rozwoju nowego repertuaru muzycznego i harmonijnego połączenia tradycji z nowoczesnością. Artykuł przedstawia szczegóły procesu recepcji reformy, ukazując, jak działania edukacyjne, formacyjne i redakcyjne przyczyniły się do wzmocnienia roli muzyki w liturgii oraz kultywowania jej dziedzictwa. Wnioski sugerują, że recepcja reformy jest nadal procesem dynamicznym, a muzyka liturgiczna pełni kluczową funkcję w integracji wiernych z liturgią i podtrzymywaniu tradycji Kościoła w diecezji opolskiej.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Kulturoznawcze · ISSN 2082-8578 | eISSN 2544-5219 | DOI: 10.18290/rkult
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)