Powstanie rzeczywistości hybrydalnej, łączącej dwie odmienne przestrzenie obecności człowieka, tj. klasyczną i wirtualną, przekształciło zarówno skalę, zakres, jak i charakter współczesnej komunikacji społecznej. Integracja tych wymiarów umożliwia nowy przebieg komunikacji, wprowadzając odmienne dynamiki interakcji i redefiniując tradycyjne granice czasowe oraz przestrzenne. Celem artykułu jest analiza tych transformacji w warunkach rzeczywistości hybrydalnej. To podejście pozwala nie tylko na zrozumienie współczesnych wyzwań w komunikacji społecznej, ale także na sformułowanie nowych paradygmatów badawczych, które odzwierciedlają zmieniające się uwarunkowania współczesnego świata.
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Kulturoznawcze · ISSN 2082-8578 | eISSN 2544-5219 | DOI: 10.18290/rkult
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)