Celem artykułu jest przedstawienie mechanizmów mediatyzacji emocji w przekazach telewizyjnych na podstawie przekazów o pandemii SARS-CoV-2. Czas pandemii radykalnie zmienił sposób działania telewizji. Wstrzymano produkcję wielu programów telewizyjnych, zmienił się sposób pracy dziennikarzy i redakcji. Jednocześnie, mimo generowania negatywnych emocji, oglądalność telewizji na całym świecie nadal rosła.
Badanie polega na jakościowej analizie mechanizmów generowania emocji w przekazie audiowizualnym. Materiał badawczy stanowiły transmisje telewizyjne na temat SARS-CoV-2 w okresie marzec–czerwiec 2020 r. Zastosowane narzędzia badawcze pozwoliły na analizę zarówno treści, jak i strony formalnej przekazu (dźwięk, obraz, grafika, muzyka). Ostateczne wyniki podzielono na dwa obszary związane z mechanizmami generowania emocji: formalny (formy) i tematyczny (treść).
Z przeprowadzonej analizy wynika, że najczęściej negatywnymi emocjami wywoływanymi w przekazach telewizyjnych w czasie pandemii są: zagrożenie, smutek i strach. Na poziomie formy ujawniły się następujące mechanizmy: wzmocnienie wizualne, gradacja, atrybucja znaczenia, kontrast i uogólnienie. W zakresie mechanizmów treściowych możemy zaobserwować mechanizmy dramatyzmu, akumulacji treści (blokowania), eksponowania, zmiennej dynamiki treści pozytywnych i negatywnych oraz mechanizmy narracji. Przeprowadzona analiza potwierdza wagę łączenia formy i treści. Artykuł może stanowić podstawę do przyszłych badań nad związkami między emocjami a poznaniem oraz recepcją treści audiowizualnych.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Kulturoznawcze · ISSN 2082-8578 | eISSN 2544-5219 | DOI: 10.18290/rkult
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)