Niniejszy artykuł przedstawia sekwencje poświęcone św. Wawrzyńcowi w kontekście źródła literackiego ukazującego męczeństwo jako liturgię. Utwory te powstały w okresie średniowiecza i, z wyjątkiem sekwencji Adama ze św. Wiktora, mają anonimowy charakter. Autorzy sekwencji doskonale rozumieli ducha liturgii, co potwierdza analiza dzieł pod względem użytych środków stylistycznych, wersyfikacji oraz treści. Stosowany przez nich język liturgii nawet dziś prowadzi odbiorcę do wniosku, że postać św. Wawrzyńca stanowi emblemat ukazujący prawdę, że Kościół jest miejscem, w którym człowiek może w pełni się zrealizować, od narodzin po chwalebną śmierć. Jednocześnie ukazują także postać człowieka szlachetnego, wiernego swym ideałom, gotowego oddać za nie życie, co czyni z niego wzór do naśladowania niezależnie od czasu czy epoki, w której przyszło mu żyć.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Kulturoznawcze · ISSN 2082-8578 | eISSN 2544-5219 | DOI: 10.18290/rkult
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)