Data publikacji : 2023-06-29

Pochówki ekologiczne w świetle prawa polskiego i kanonicznego

Abstrakt

Pochowanie zmarłego w różnych kulturach i okresach historycznych przybierało rozmaite formy. Obrzędy i związane z nimi tradycje są silnie zakorzenione w większości kultur i nawet postępująca zmiana nastawienia do środowiska i koncepcji życia po życiu nie wyprze tych tradycji zapewne w najbliższej przyszłości. Najczęstszą formą pochówku jest grzebanie ciała zmarłego w ziemi, w trumnie. Ta tradycyjna metoda generuje dwa problemy: rosnące zapotrzebowanie na miejsce do pochówku i szkodliwy wpływ na środowisko naturalne. Przy metropoliach znajduje się szereg cmentarzy, które się rozrastają, by pomieścić nowe groby. Na wielu brakuje już miejsc. Potrzebne są alternatywne metody grzebania zmarłych. Pojawiła się kremacja, a w niektórych państwach: kompostowanie, resomacja, promesja, uważane za ekologiczne, ale nie wszędzie dopuszczalne przez prawo. W Polsce zgodnie z prawem świeckim i kościelnym pochówki mogą mieć miejsce tylko na cmentarzach zarówno w formie pochowania ciała w ziemi, jak i pochowania prochów.

Słowa kluczowe:

cmentarze, inhumacja, kremacja, ochrona środowiska



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Zasady cytowania

Trzaskowska, E. (2023). Pochówki ekologiczne w świetle prawa polskiego i kanonicznego. Kościół I Prawo, 12(1), 123–140. https://doi.org/10.18290/kip2023.8

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Kościół i Prawo · ISSN 0208-7928 · e-ISSN 2544-5804 · DOI: 10.18290/kip

© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)